Her yeni yıl, içimizde taptaze umutların filizlendiği bir toprak gibidir. Bir kapıyı kapatırken diğerini aralamak, eski defterleri dürüp yeni hikayelere yer açmak isteriz. Çünkü bizi hayata bağlayan, her sabah yeniden yola koyulmamızı sağlayan şey, geleceğe dair kurduğumuz hayallerdir.
Ancak hayatın karmaşasında, değişimin sihirli anahtarı sadece başlamaktan ibaret değildir. Bazen bırakmayı öğrenmek, yaşam yolculuğumuzdaki en büyük cesaret sınavıdır. Vazgeçmek, çoğu zaman zayıflık gibi görünse de, aslında en derin gücümüzü temsil eder. Tutunmaya çalıştığın şey seni yıpratıyorsa, ilerlemek yerine hep aynı döngüde sıkışıp kalıyorsan, durup kendine şu soruyu sormalısın: “Gerçekten bunu taşımaya devam etmek istiyor muyum?”
Bırakmak, hayatın doğal akışına teslim olmaktır. Kendi enerjini tüketen bir savaşı sonlandırmaktır. Ve en önemlisi, yenilere yer açmaktır. Bazen vazgeçmek, ilerlemekten çok daha büyüktür.
2024 benim için “Benden bu kadar, artık yoluma devam etmeliyim.” dediğim yıl oldu. Pişmanlık mı? Asla! Bıraktığım her şey, beni daha hafif, daha özgür, daha huzurlu biri yaptı. Bu yıl bana öğretti ki, yüklerinden kurtulmak kendine yapacağın en büyük iyilikmiş.
Sen de yeni yılda kendine şu sözü verebilirsin: “Gereksiz olanı bırakıyorum, önüme bakıyorum.” Çünkü hayat, akmayı bilenler için hep yenilenir.